''muharibe ba Xuda''

''muharibe ba Xuda'',
''Allah ile savaş'',

Bu ne söz?
Nece olur bu iş?
Allah'la da savaş mı olur?
olur mu?
olur?
Olmaz!
Olur....
Bu Allah dedikleri harda?
Gelsin biraz onunla bir iki el ''müharibe'' yapaq!
Tavla oynamaq kimin gelir adamın qulağına.
Ancaq daha tehlükelidir qaliba.
Ona göre,
Kimsenin bu işe qalxışmasını bile,
Tevsiye etmem.
Asla...
''Bu mollalar da adamı lap ele ele salıblar haaa!''
Axı,
Deyen yoxdur:
Axmaq kişinin oğlu,
Allah'ılan da ''müharibe'' olar?
Heç dexli var eh...!

Alay eliyirem.
Mende o güc hardaydı?
Olan iş değil.
Adamın ciğerini çıxardar.
Çiğ çiğ çeyner.
Sonra,
Bir de adama ciğer oluşdurar.
Bir de çıxardıb yemek üçün.
Düzü bu ki,
Men ondan çox qorxuram.
Varlığından da,
Yoxluğundan da,
Qorxuram.
O zaman ki var idi,
Meni her zaman güder kimin idi.
Kölgesini,
Çiğnimin üstünde,
Duyardım,
Her zaman.
Onun gözleri ne yatardı,
Ne onu mürgü tutardı.
Her zaman bilen ve eşiden idi.
Onun elinden heç yere qaçıb gizleneceğim yoxuydu.
Bir sığınaq,
Bir gizlenek,
Yox,,,
O,....
Her yerdeydi.
Başımda,
Oğrun oğrun,
Sıradan düşüncelerimi bile bilirdi.
Onun ağırlığını,
Her zaman canımın üstünde duyumsardım.
Küçüklükden ona sevgi, ve ondan qorxu,
Mene buyurulmuşdu.
Men ise,
Heç zaman,
Sevgi ve qorxuyu,
Bir biriyle bağdaşdıra bilmemişdim.
Menim beynimde,
Sevgi ve qorxu,
Tam ters yerlerdeydiler.
Men Allah'dan,
Yalnız qorxurdum.
Onu,
Nece ve neden,
Seveceğimi,
Heç zaman,
Analaya bilmedim.
Ondan her zaman qorxurdum.
Çox qorxurdum.
Odunları adamlardan olan,
Odda yanmaqdan,
Eqreblerin,
İlanlrın sancmağından,
Ve,
Sonsuzacan süre bilen işkencelerden.
Qaynar qurşunların boğazıma dökülmeğinden.
Her yerimi kesib,
Yaralarıma duz sepilmeğinden.
Derimi soyub,
Bir de soymaq için deri üretilmesinden.
Terse asıb,
Canıma her türlü inciklik verilmesinden qorxuram.
Ax... Adam olmaqdan bıxdım.
Ne qorxuncuymuş adam olmaq.
Ne ağırıymış bu adamlıq yükü?
Yox,
Men adam olmaq istemirem.
Kaşka,
Bir qurd olaydım.
Sibri çollerinde,
Sergerdan...

Ancaq,
İndi ki o yoxdu.
İndi ki onu yuxarılardan,
Yavaş yavaş,
Aşağalara çekib,
Onlan seherecen güreşmişem,
Eyağım altına salıb,
Ağzına ağzına ezmişem.
Döşemişem, topbuz topbuz, sert yumruqları,...
İndi ki onu öldürüb,
Etini yemişem,
Gemiklerini de,
İtime atmışam.
İndi de,
Hele de,
Yoxluğundan qorxuram.
Demek,
Bu Allah'dan qurtuluş var,
Ancaq qorxusundan yox.
Demek qorxu,
Adamın canına girenden sonra getmek bilmir.
Deyirem:
Bu qorxuyu da söküb atsaydım,
Varlığımdan,
Bütün qurtuluşa,
Yollar açılırdı.
Belkem...

Oğuz Türk
2000

Gelecek Azerbaycan Türkünündür.

 

 

SORU: SİZ ESALET OLARAQ İRAN'IN HANGI MİLLİYET YA QOVMLARINDANSINIZ?

Yanıt: ''Milliyet ya qovm e İran'' söylevi bütünlükle yanlış ve yahaltıcı bir termindir.

İran'a bağlı olan milliyet ya qovm diye bir şey yoxdur. Türk milleti var. Böyük Türk budununun (millet) bir parçası İran deyilen yerde esir olmuş ve zülüm altında can verir. İran işqalçıdır, ve Azerbaycan işqal olunmuşdur. Fars hakim milletdir, ve Türk mehküm milletdir. Burda bir bağlılıq söz qonusu değildir. Olan ilişgi, zalim ilen mezlum arasında, hakim ile mehküm arasında, işqalçı ile işqal olunanın arasında, ve yenen ve yenilenin arasındakı bir ilişgidir. Mene göre, İran varsa, Azerbaycan yoxdur, ve bilekis. İran varlığı indiki dünya şertlerinde, Türk varlığının ziddinedir. Deferlerce vurqulamışam, burda da bir yol deyirem, '' indi İran düşüncesi Azerbaycan düşüncesiyle qarşı qarşıyadır, ve birinin varlığı öbirinin yoxluğundadır.'' Bu tezi İran düşüncesinin bilginleri 80 ilden çoxdur ki anlamışlar, ve Azerbaycan'ı her yoldan yox etmekde ellerinden geleni esirgememişler. Bu Azerbaycan ve Türk düşmanlığı geçmiş 20 ilde daha da şiddetlenmiş durumdadır. Onun da belli nedeni elbette ki Quzeyde bağımsız Azerbaycan devletinin kök salması, ve Türkiye devletinin gün be gün güclenmesidir. Bunu anlamaq ve alıqılamaq heç de çetin değildir. İndiki ve bölgedeki geopolitik ve sosioekonomik şertler, Azerbaycan ve İran düşüncesini qarşı qarşıya qoymuşdur. Millet olaraq, Türk ve Fars varlığının çatışma noqtasına geldiğini söyleye bilirik. Bu ap açıq aydındır. Özünü bilmemezliğe vuranlar da bu durumu değişdire bilmezler. Yalnız öz bilmemezliklerinde mutlu yaşarlar. Ama ''paradaym qaymış'' ve dalqa deyişmişdir. İran dağılmağa ve Fars milleti Türk milletine hakimiyetini elden vermğe doğru gedir. Bu ''paradaym qayması''dır. Bu dalqa deyişimidir. Gedişat, Güney Azerbaycan'ın İran esaretinden qurtuluşunu ve Türk milletinin öz namusuna, şerefine, vicdanına, diline, kültürüne, toprağına, geçmişine ve geleceyine yiye çıxmağını gösterir. Menim umudum var. Bu qaranlığın sonu gelir yavaş yavaş. İran devinin şüşesinin Tebriz xiyavanlarında yere vurmaq zamanı gelir. Men zencirlerin qırılmasının ve bağımsızlığın çiçeklenmesinin sesini eşidirem. Bu güven ve bu inanc mende Türk'e olan güvenimden ve umudumdan qaynaqlanır. Esaret qebul edemeyen Türk'e inancım, mende geleceye umut töredir ve her nefesimde diriliğimin nedeni olur. Mene göre ve bu qonuda bildiğim butun bilgilere göre, ''gelecek Azerbaycan Türkünündür.''

Sayqılarımla

Oğuz Türk
2012