Seher Seher Bağa Girdim

 Seher Seher Bağa Girdim,

Ne Bağ Bildi, Ne De Bağban!

İnsan bilincinin ortaya çıkışı, hemen hemen insan topluluklarının hepsinin yaratılış anlatılarına ve mitolojilerine karşı, sinir kompleksinin genişlemesinde kök bulur. İnsanlık milyarlarca nöron ve trilyonlarca bağlantı kazandıkça bilinç açıldı - anlık yaratılış hikayelerinden sapma.

Bu bilimsel bakış açısında insanlığın doğuşu, kendi farkında olma, elle tutulmayanı algılama, ileriye dönük düşünme, planlama ve hayal etme yeteneği anlamına gelir. Genişleyen bilinçle donatılmış insanlar, sanatı şekillendirme, bilimi ilerletme ve sadece kendilerini değil, aynı zamanda çevreyi, Dünya'yı ve belki de evreni etkileme yeteneğine sahip hale geldiler.

Bu dönem, insanlığın (seher), erken sabahını simgeler; algılanan karanlıkta ve amaçsızlık ve farkındalık eksikliğinde, insanlar, anlam yaratma yeteneğine sahip eşsiz varlıklar olarak ortaya çıktılar. Bu kozmik tiyatroda insan bilinci, varoluş hikayesini şekillendiren aydınlatıcı bir güç haline geldi.

El Uzadıb Bir Gül Derdim,

Ne Bağ Bildi, Ne De Bağban!

Insan düşüncesinin engin kumaşında, nörolojinin, biyolojinin, kozmolojinin ve atom altı, kuantum fiziği gibi küçük ve astrofizik gibi büyük bilimlerin inceliklerini çözme çabası, bilimsel keşfin merceğinden derin bir değişim geçirdi. Bir zamanlar sarıldığı inançlar, dinin, batıl inançların ve sahte bilimlerin kumaşına işlenmişti; yaratılış hikayeleri, astroloji ve zihnin madde üzerindeki etkisi gibi. Ancak şimdi bilimsel titizliğin karşısında direnç gösteren bu inançlar, insanlığın yoğun bir süzgeç altında elde edilen bilgiye yönelik araştırmaların ardında geri çekilmeye başladı.

İnsanlık, yanlış inançların uzun karanlık çağlarından çıkarken, evrenin kolektif anlayışını aydınlatan bilimsel bir fenerin loş ışığını yaşamaya başlıyor. Bu çağlar ötesi uyanış, insanlığın temelsiz dogmalardan kurtulduğu ve bilgiye yönelik deneyimsel arayışı benimsediği özgürleşmeyle benzerlik taşır. Bilime doğru her adımda, sanki insanlığın uzatılmış kolu – beyinsel uzantının somutlaşması – bilgeliğin meyvelerini nazikçe toplamak üzere uzanır gibi. Bu yanlış anlamaların reddedildiği, insan zekasının, bilimsel sorgulamanın parlak işaretçisiyle kozmosu keşfettiği bu dönüşümcü serüvende, insan düşüncesi felsefi bir yolculuğa çıkıyor.

Bağın Beresinden Aşdım,

Süsen Sümbüle Dolaşdım,

Ağladım, Güldüm, Danışdım,

Ne Bağ Bildi, Ne De Bağban!

Insan varoluşunun labirentinde, sayısız zorluğu aştık - hem içsel hem de dışsal olanları. Biyolojimizin sınırlamaları, vücudumuzun ve zihnimizin karmaşık çalışmaları ve ihtiyaçlarımızın evrimleşen doğası kalıcı engellerdi. Çevremizin öngörülemeyen peyzajından diğer yaşam formlarıyla süregelen rekabete kadar olan yolculuk, engellerle dolu olmuştur. Yine de, bu zorluklar arasında, bilimimizi rehberimiz olarak kullanma olasılığı var.

Bu yolculuk, insanın dayanıklılığı ve zekası açısından bir kanıttır. Bugün, bilim ve akıl ilkelerinin aydınlattığı bir dönemde, insanlık özünü ve amacını sorgulamaktadır. Sanat, tuhaf ve takdire şayan bir başarı olarak ortaya çıkmış, kozmosu nasıl algıladığımızı ve yorumladığımızı görmemiz için bir mercek haline gelmiştir. Bu, sıradanı olağanüstüye dönüştürür - beslenmenin sanatından dil ve düşüncenin sanatına.

Varoluşun karmaşıklıklarını keşfederken, sanatla etkileşim kurma yeteneğimiz, çevremizi anlama konusundaki derin anlayışımızı yansıtır. Dil, ifadenin iksiri olarak, evrimsel serüvenimizde dönüm noktasını işaret eder. Sadece iletişimi değil, düşüncelerin, duyguların ve fikirlerin somut bir biçimde alındığı ortam haline gelir. Dil, insanlığın şarap çanağı gibi, başarılarımızı şekillendirir ve ölçer, insan olmanın esansını kapsar.

Bu hayat ve bilinç kumaşında, duyguların ortaya çıkışı büyülü bir senfoniye benzer - doğumun ilk çığlıklarından bir insan çocuğunun bulaşıcı kahkahalarına kadar. Tüm duyular uyanır, deneyimimizin zenginliğine katkıda bulunur. Ancak büyülü alkiminin gerçekleştiği yer dilin ortaya çıkmasıyla olur.

Dil ile birlikte, soyut ve somut, gerçek ve gerçek dışı keşfe çıkıyoruz. Bu, düşüncelerimizin aracı olur, duygularımızın iletim yolu olur ve algılarımızın mimarı olur. İnsanın olgunlaşma bahçesinde, dil bilincimizle birleşen Süsen ve Sünbül gibi hoş kokulu çiçekler gibi hizmet eder.

İnsanlar diyaloga katıldıkça dil, düşüncelerin şekillendiği ve fikirlerin şekillendiği güç haline gelir. Kelimelerin dansında, varoluşumuzun karmaşıklığını açığa çıkararak metaforlar ve metafizik zirvelere ulaşırız. Dil, felsefenin ocaklarından biri olur, kendisi bir sanat formu haline gelir ve varoluşumuzun tam da özünü kapsar.

Bu felsefi keşif, dil, bilinç ve insan deneyimini tanımlayan sanatsal ifadeler arasındaki derin etkileşimin altını çiziyor.

Cahan Diyer: Oxumu Atdım,

Bütün Alemi Oyatdım,

Gül Çiçekden Yükümü Çatdım,

Ne Bağ Bildi Ne De Bağban!

Evrenin görünen genişliğinde, insan bilincinin tapmaca olarak durduğu yer, sonsuz karanlığa saplanmış bir ışık oku gibidir. Bu bilinç, benzersiz ve eşi benzeri olmayan bir özde, bilincin amacsızlığını sorgulayan bilinçsiz evrenin derinliklerine saplanan dönüştürücü bir güç olarak hizmet eder.

İnsan bilinci, bilgiye dair bir ışık oku gibi evrenin karanlık ve ıslak ormanını tutuşturmayı deneyerek, bilinçsiz evrenin amacasızlığını meydan okur. Evrenin belirgin bir başlangıcı olup olmadığı ya da sonsuzluğa mı uzandığı sorusu ne olursa olsun, insan bilincinin fenomeni eşsiz ve rakipsizdir.

Kosmik tiyatroda yalnızca gözlemciler olarak, insanlar bir bilincin ardında belirir, kısacık bir süre kalır ve ardından iz bırakmadan solup gider. Bu, bir kişinin bir çiçek bahçesinde dolaşıp çeşitli çiçekleri toplamasına benzer. Bu varoluş bahçesinde hem çiçekler hem de insanlar solup gider, yokluğun geniş sonsuzluğuna doğru birleşir.

İnsan bilincinin bu geçici doğası, varlığımızın kökeni, amacı ve kaderi hakkında derin sorular ortaya çıkarıyor. İnsanlığın, yokluktan ortaya çıkıp bilincin dansını yaşadığı ve sonunda yokluğun sınırsızlığında çözüldüğü bir yer olarak ortaya çıkır. 

İnsan bilinci evrenin gizemlerine, nüfuz eden bir ışık oku gibi, karanlığın bağrını yarıp evreni parlatmağa götüren derin bir güç gibi görünmektedir.